تأثیر زوج‌درمانی متمرکز بر هیجان در کیفیت رابطه، تعارض زناشویی و بی آلایشی زوجین نابارور

دیده ناباروری همچون یک چالش و رویدادی تنش­زا، زندگی زوجین را به گونه گسترده دستخوش آشفتگی ساخته و مشکلات و آسیب­های بسیاری را برای آن‌ها به دنبال دارد؛ بر این اساس پژوهش حاضر به­منظور بررسی تأثیر زوج­درمانی متمرکز بر هیجان در کیفیت رابطه، تعارض زناشویی و بی‌آلایشی زوجین نابارور انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش­آزمون و پس­آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری زوجین نابارور مراجعه­کننده به درمانگاه‌های ویژه ناباروری «رویان» و «قفقاز» شهر اردبیل 1395 بود. آزمودنی­ها 18 نفر از آن‌ها بود که با روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب و هر یک همراه شوهر به­صورت تصادفی در دو گروه 18 نفری آزمایش و گواه گمارده شدند (دو گروه نه زوجی). گروه آزمایش در 10 نشست هفتگی 90 دقیقه­ای زوج­درمانی متمرکز بر هیجان شرکت کردند شرکت کردند و برای گروه گواه در آن هنگام مداخله­ای صورت نگرفت. داده­ها با استفاده از ابزارهای روان­سنجی بی­آلایشی واکر و تامپسون 1983، تعارض زناشویی جان بزرگی و اگاه هریس 2011 و کیفیت رابطه پیرس، ساراسون و ساراسون (1991) گردآوری شد. برآیندهای آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد زوج‌درمانی متمرکز بر هیجان در افزایش بی­آلایشی (P˂0/001  ,F= 45/01)، کاهش تعارض زناشویی(P˂0/001, F=7/24) و بهبود کیفیت رابطه زوجین ( F=0/8668,P˂0/001) موثر بود. ازاین‌رو می‌توان بیان کرد که به کار بستن این مداخله همچون راهکاری مؤثر برای کاهش آشفتگی ارتباط زوجین و بهبود رابطه زناشویی همسران نابارور در سایر شهرهای ایران قابل آزمودن است.